SAVAGE MINDS

Το Savage Minds είναι ένα πολυσυλλεκτικό διαδικτυακό ημερολόγιο. Συντηρείται από μία ομάδα υποψήφιων διδακτόρων και καθηγητών που διδάσκουν και μελετούν την ανθρωπολογία. Επιχειρούν να φέρουν την ανθρωπολογία σε επαφή με ένα ευρύτερο κοινό καθώς και να παράσχουν ένα βήμα συζήτησης των τελευταίων εξελίξεων στο πεδίο. Ο τίτλος του ημερολογίου προέρχεται από το βιβλίο του Lévi-Strauss «Pensée Sauvage» («Άγρια σκέψη», εκδ. Παπαζήση).

Εικόνα 1: Το γνωστό βιβλίο του Lévi-Strauss με τους πανσέδες στο εξώφυλλο.

Εικόνα 2: Ο Rex, ένας από τους συγγραφείς. Επιλέγει μία καθόλου ακαδημαϊκά στημένη φωτογραφία, αλλά σίγουρα μία που δηλώνει: «Είμαι ανθρωπολόγος». Επίσης, ίσως, «δεν παίρνω πολύ σοβαρά τον εαυτό μου» («χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είμαι και ανόητος»). Διαβάζει, με προσποιητή προφανώς περισυλλογή ένα βιβλίο του Jurgen Habermas το οποίο πραγματεύεται θέσεις όπως τη συλλογιστική δημοκρατία και ότι η ταυτότητα διαμορφώνεται από την αλληλεπίδραση με τους άλλους.

Το ημερολόγιο είναι πολύ ενδιαφέρον. Τα άρθρα του δεν είναι στεγνά, ακαδημαϊκά, αλλά άπτονται της καθημερινής ζωής ή, εν πάση περιπτώσει, θεμάτων που προκαλούν το ενδιαφέρον και μάλλον υπακούν σε μία πιο στρατευμένη επιστήμη στο πνεύμα ενός πολιτικού ακτιβισμού. Δεν είναι τυχαίο ότι μερικές από τις πιο κοινές λέξεις κλειδιά που συναντά κανείς σε αυτό το ημερολόγιο είναι «ανθρωπολογία σε πόλεμο» και «ηθική».

Εικόνα 3: Ο μοναδικός οργανισμός που σπονσοράρεται στη σελίδα είναι ένας που συγκεντρώνει χρήματα από δωρεές για αναξιοπαθούντες.

Η σελίδα περιλαμβάνει πολλές συνδέσεις σε ανάλογες σελίδες και ημερολόγια. Η κίνησή της καταγράφεται από το 2005 με μερικές δεκάδες δημοσιεύσεις κάθε μήνα (20-50). Μερικά ενδεικτικά άρθρα είναι:

• Ο «Reference Man»: Ένα άρθρο που αναφέρεται στον ανύπαρκτο «μέσο άνθρωπο» των στατιστικών. Είναι λευκός, άνδρας, 20 με 30, ζυγίζει 70 κιλά. Ο συγγραφέας προσπαθεί να μας βάλει να αναλογιζόμαστε κάθε φορά τις συμβάσεις που αποδεχόμαστε στον τρόπο του καθημερινού σκέπτεσθαι.
• Το PR (public relations) επιχείρημα του στρατού των Η.Π.Α. περί απασχόλησης ανθρωπολόγων. Μία ανάλυση που αναφέρεται στην εικόνα που θέλει να «βγάλει» ο στρατός με την εισαγωγή ακαδημαϊκών στις τάξεις του και που εφιστά την προσοχή στο να μην λαμβάνονται ελαφρά τη καρδία και να μην υποτιμόνται τέτοιου είδους κινήσεις, εκ μέρους των ανθρωπολόγων, με σκέψεις όπως ότι η στρατιωτική κατασκοπεία (military intelligence που σημαίνει και νοημοσύνη) είναι οξύμωρο σχήμα, αλλά ότι τα γεράκια ξέρουν καλά τι κάνουν.

Γενικά μου προξένησε μία ευχάριστη εντύπωση και θεωρώ ότι μπορεί κανείς να διαβάσει τα περισσότερα από τα εξαιρετικά (και αφυπνιστικά θα τολμούσα να πω) άρθρα – είτε ανθρωπολόγος είτε όχι – προσεγγίζοντας τα πράγματα με τα εργαλεία της επιστημονικής προσέγγισης της ανθρωπολογίας.