23 Οκτ 2007
'Το κόκκινο μελάνι '...
Έχει δίκιο ο Chilam Balam και ο Κωνσταντίνος. Η πρόσβαση στο Διαδίκτυο δεν είναι δεδομένη για όλους. Για να αναφέρω ένα (πιθανότατα περασμένο, με την ταχύτητα των εξελίξεων του χώρου) στατιστικό στοιχείο, λέγεται ότι το 91% των χρηστών του Ίντερνετ αντιπροσωπεούν το 19% του πληθυσμού του κόσμου. Δεν είναι μακριά από την αλήθεια ένα τέτοιο νούμερο. Δεν παύει όμως το Διαδίκτυο να είναι ένας τρόπος διακίνησης της πληροφορίας, και ένας χώρος έκφρασης απόψεων κ.ά. Περιορισμοί υπάρχουν, αλλά σίγουρα δεν θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε ότι οι χρήστες έχουν τις ίδιες ή παρόμοιες πολιτιστικές συνήθειες. Το μόνο, ίσως, που έχουν κοινό (σε ευρύ φάσμα) είναι η επαφή και αλληλόδρασή τους με τις Τεχνολογίες Πληροφορίας και Επικοινωνίας, καθώς και η δημιουργία σχέσεων μέσω αυτών. Ναι, τότε έχουν κάτι που δεν έχουν οι 'άλλοι' (αν και, μην ξεχνιόμαστε, υπάρχουν 'εμείς' κι 'εμείς'... αλλά αυτό είναι μια άλλη συζήτηση).
Όσον αφορά την ελευθερία, Alan Alfonso, θα σας παραθέσω τμήμα από την εισαγωγή στο βιβλίο του Slavoj Žižek, Καλωσορίσατε στην έρημο του πραγματικού!...
"Σε ένα παλιό ανέκδοτο από την πάλαι ποτέ Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας, ένας γερμανός εργάτης βρίσκει δουλειά στη Σιβηρία. γνωρίζοντας ότι όλη του η αλληλογραφία θα διαβάζεται από τους λογοκριτές, λέει στους φίλους του: 'Ας καθορίσουμε έναν κανόνα: εάν το γράμμα που θα λάβετε είναι γραμμένο με συνηθισμένο μπλε μελάνι, τότε αυτά που λέει αληθεύουν. αν είναι γραμμένο με κόκκινο μελάνι, τότε ό,τι σας γράφω είναι ψέματα.' Μετά από ένα μήνα, οι φίλοι του λαμβάνουν το πρώτο γράμμα, γραμμένο με μπλε μελάνι: 'Τα πάντα εδώ είναι θαυμάσια: τα μαγαζιά είναι γεμάτα, υπάρχει άφθονο φαγητό, τα διαμερίσματα είναι μεγάλα και με καλή θέρμανση, οι κινηματογράφοι προβάλλουν ταινίες από τη Δύση, κυκλοφορούν πολλές κοπέλες έτοιμες για σχέση -το μόνο πράγμα που δεν βρίσκει κανείς είναι κόκκινο μελάνι.'"
Λίγο παρακάτω εξηγεί:
"Ξεκινά κανεί συμφωνώντας ότι διαθέτει όσες ελευθερίες θέλει κι έπειτα απλώς προσθέτει ότι το μόνο που λείπει είναι το 'κόκκινο μελάνι': 'αισθανόμαστε ελεύθεροι' διότι μας λείπει ακριβώς η απαραίτητη γλώσσα για να αρθρώσουμε την ανελευθερία μας."(1).
(1) Žižek, S. 2003 [2002], Καλωσορίσατε στην έρημο του πραγματικού! Πέντε δοκίμια για την 11η Σεπτεμβρίου και για άλλες συναφείς ημερομηνίες (μτφρ. Β. Ιακώβου), Αθήνα: Εκδόσεις Scripta, σ. 9-10.
Όσον αφορά την ελευθερία, Alan Alfonso, θα σας παραθέσω τμήμα από την εισαγωγή στο βιβλίο του Slavoj Žižek, Καλωσορίσατε στην έρημο του πραγματικού!...
"Σε ένα παλιό ανέκδοτο από την πάλαι ποτέ Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας, ένας γερμανός εργάτης βρίσκει δουλειά στη Σιβηρία. γνωρίζοντας ότι όλη του η αλληλογραφία θα διαβάζεται από τους λογοκριτές, λέει στους φίλους του: 'Ας καθορίσουμε έναν κανόνα: εάν το γράμμα που θα λάβετε είναι γραμμένο με συνηθισμένο μπλε μελάνι, τότε αυτά που λέει αληθεύουν. αν είναι γραμμένο με κόκκινο μελάνι, τότε ό,τι σας γράφω είναι ψέματα.' Μετά από ένα μήνα, οι φίλοι του λαμβάνουν το πρώτο γράμμα, γραμμένο με μπλε μελάνι: 'Τα πάντα εδώ είναι θαυμάσια: τα μαγαζιά είναι γεμάτα, υπάρχει άφθονο φαγητό, τα διαμερίσματα είναι μεγάλα και με καλή θέρμανση, οι κινηματογράφοι προβάλλουν ταινίες από τη Δύση, κυκλοφορούν πολλές κοπέλες έτοιμες για σχέση -το μόνο πράγμα που δεν βρίσκει κανείς είναι κόκκινο μελάνι.'"
Λίγο παρακάτω εξηγεί:
"Ξεκινά κανεί συμφωνώντας ότι διαθέτει όσες ελευθερίες θέλει κι έπειτα απλώς προσθέτει ότι το μόνο που λείπει είναι το 'κόκκινο μελάνι': 'αισθανόμαστε ελεύθεροι' διότι μας λείπει ακριβώς η απαραίτητη γλώσσα για να αρθρώσουμε την ανελευθερία μας."(1).
(1) Žižek, S. 2003 [2002], Καλωσορίσατε στην έρημο του πραγματικού! Πέντε δοκίμια για την 11η Σεπτεμβρίου και για άλλες συναφείς ημερομηνίες (μτφρ. Β. Ιακώβου), Αθήνα: Εκδόσεις Scripta, σ. 9-10.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου