Η εξέλιξη του internet τις τελευταίες 2 δεκαετίες είναι αξιοθαύμαστη, αμέσως μετατράπηκε σε μία κιβωτό ανταλλαγής απόψεων, ιδεών και πληροφοριών, χωρίς αυτό να σημαίνει πάντα ότι είναι καλό, όπου όλα είναι σε «κοινή» θέα και όλα επιτρέπονται. Τώρα πια φαίνετε ότι τίποτα δεν μπορεί να σταματήσει την ανάπτυξη του είναι σχεδόν σαν ένας ζωντανός οργανισμός. Δεν διαφωνώ καθόλου με όσα έχουν ειπωθεί μέχρι τώρα όντως ζούμε μια «μεγάλη τεχνολογική επανάσταση».
Ποία είναι η έκταση αυτής της επανάσταση; Όπως φαίνετε περιορισμένη αφού δεν ξεπερνά τα σύνορα του χώρου που ονομάζετε «Σύγχρονος Δυτικός πολιτισμός»(Β. Αμερική και Ευρώπη) και μόλις το 11% αντιστοιχεί στον υπόλοιπο κόσμο.
Με προβληματίζει όμως κατά το πόσο η «επανάσταση» αυτή μπορεί να διευρυνθεί πέρα από το δυτικό πολιτισμό. Η ανάπτυξη και η εξέλιξη του internet σε ένα δυτικό πλαίσιο σκέψης θα επιτρέψει στους υπόλοιπους μη δυτικούς, που αποτελούν και τη πλειοψηφία, να λάβουν μέρος σ΄ αυτή την «επανάσταση», ή απλά έχουμε να κάνουμε με ακόμα ένα νέο μέσο για να διαχωρίζουμε «εμάς»(τους δυτικούς) από τους «υπολοίπους» ????
Είναι το internet μια νέα μορφή αποικιοκρατίας???
1 σχόλιο:
Internet pre-History: Ancient Roads of Telecommunications & Computers
Η Προϊστορία του Internet : Αρχαίοι Δρόμοι Τηλεπικοινωνιών και
Υπολογιστών
Από τον Gregory Gromov
My opinion> ALAN ALFONSO AVILA ORTIZ
Είναι πολύ ενδιαφέρουσα η ανάλυση, με γενικό τρόπο, της ιστορίας από κάτι που είναι για τους περισσότερους πολύ κοινό τη σημερινή ημέρα. Είναι εύκολο για μας να κατεβάσουμε ένα τραγούδι, να συζητήσουμε με τον φίλο ή τη φίλη από την Κίνα, να ανταλλάξουμε απόψεις σε ένα forum, να αναζητήσουμε φωτογραφίες για οποιοδήποτε πράγμα από οποιοδήποτε μέρος του κόσμου, αλλά επίσης μπορούμε και να αντιγράψουμε εργασίες άλλων για να κάνουμε τις δικές μας. Αυτό είναι κάτι που πια κανείς δεν μπορεί να διαχωρίσει, από το πιο απλό ως το πιο σύνθετο, όπως είναι επίσης και οι δορυφόροι, τα ραντάρ, ο χειρισμός της οικονομίας μιας χώρας, η επικοινωνία της με τον κόσμο και η δύναμη του να γνωρίζει ανεκτίμητες πληροφορίες για οποιοδήποτε μέρος της γης. Κατά την άποψή μου αυτό είναι δίκοπο μαχαίρι: μπορούμε να γνωρίζουμε τα πάντα, αλλά επίσης μπορούν και οι άλλοι να γνωρίζουν τα πάντα για μας, το τι κάνουμε, πού ζούμε, πού δουλεύουμε, τι θρησκεία έχουμε κλπ ….. με την πληκτρολόγηση μονάχα ενός κωδικού.
Δεν υπάρχει άτομο σε όλη την Ευρώπη ή την Αμερική που να μη γνωρίζει τι είναι ένα κινητό, το ίντερνετ ή η συνομιλία μέσω ίντερνετ. Ούτε καν οι ιστορικοί, οι αρχαιολόγοι και οι ανθρωπολόγοι δεν μπορούν να ξεφύγουν από αυτό. Όλες οι περιοχές του κόσμου αλλά και της επιστήμης έχουν ενσωματωθεί επίσης και στον κόσμο της τεχνολογίας. Οι οικονομολόγοι μπορούν να δουν το χρηματιστήριο με το PALM τους, στο τηλέφωνο μπορούμε να κρυφτούμε και να μην απαντήσουμε στα άτομα που δεν θέλουμε, και μετά να δώσουμε διάφορες δικαιολογίες γι’ αυτό. Επίσης μπορούμε να βάλουμε τα παιδιά μπροστά στο play station για να παίζουν όλη την ημέρα και να μη μας ενοχλούν.
Ο Erich Froom μιλούσε για ένα φόβο προς την ελευθερία, ελευθερία που τώρα έχουμε. Ταυτόχρονα γινόμαστε μαριονέτες αυτής της εγκατεστημένης ελευθερίας. Στη Λατινική Αμερική χρησιμοποιείται σήμερα ως ένα μέσο για να μας κάνει πιο πολύ Αμερικάνους ή για να κερδίσουν κάποιοι ψήφους ή για να γίνουμε πιο πολύ πατριώτες. Κατά τη γνώμη μου αυτός ο τεχνολογικός κόσμος είναι ένα μέσο εύκολων πληροφοριών, χωρίς την προσπάθεια αναζήτησης. Εννοώ ότι, για παράδειγμα, για πολλούς είναι πιο εύκολο να βρουν την κριτική ενός βιβλίου χωρίς να το διαβάσουν, χωρίς ούτε καν να το ανοίξουν. Άτομα διαφόρων ηλικιών δεν ξέρουν να κάνουν απλές αριθμητικές πράξεις και τις κάνουν με το κινητό τους. Καθημερινά ληστεύουν τράπεζες και πιστωτικούς λογαριασμούς online. Ακόμα υπάρχουν και τα φοβερά emails -αλυσίδες που αν δεν τα προωθήσουμε μπορεί και να πεθάνουμε ……. άραγε πόσες φορές δεν πέθανα;
Όλα αυτά με κάνουν να σκέφτομαι το πώς έχουμε εμείς οι ίδιοι μετατραπεί σε αντικείμενα πώλησης, αγοράς και παζαριού. Έφτασα στην Ευρώπη και αυτό που ακούω συνέχεια από το στόμα των ηλικιωμένων είναι η φράση «έχουμε χάσει την ανθρωπιά μας». Άραγε είναι αυτό αλήθεια; Εγώ νομίζω πως είναι. Ποιός αφήνει στις μέρες μας ανοιχτές τις πόρτες του σπιτιού του ακόμα και το βράδυ, ποιός βοηθάει κάποιον που βρίσκεται σε ανάγκη, χωρίς να τον γνωρίζει; Σήμερα ποιός βοηθάει έναν ηλικιωμένο να διασχίσει το δρόμο, ποιός προσφέρει το χέρι σε μια κυρία για να τη βοηθήσει να κατέβει από το λεοφωρείο; Κανείς, σωστά; Σήμερα, κανείς δεν γνωρίζεται με τον άλλο μέσα στην ίδια πόλη, υπάρχουν τόσα πολλά αυτοκίνητα ώστε να μην μπορούμε να διασχίσουμε εύκολα την πόλη, ειδικά όταν λειτουργούν τα καταστήματα, και το να είναι κανείς πιστός στο σύντροφό του είναι υπερβολικά ρομαντικό. Άντρες και γυναίκες παντρεμένοι, μεταξύ πολλών άλλων, επιδίδονται σε cybersex καθημερινά και αυτό θεωρείται κάτι φυσιολογικό στους νέους των 14 ετών.
Και όταν κόβεται το ρεύμα κανείς δεν ξέρει τι να κάνει ή τι να πει. Ίσως και αυτή να είναι η στιγμή της μεγαλύτερης επικοινωνίας μέσα σε μια οικογένεια.
Η ζωή με τη σημερινή τεχνολογία είναι μια ζωή τεχνητή, γεμάτη από τεχνητές ανάγκες που παύουν να είναι ανθρώπινες, ευκολύνοντας το θάνατο, παρατείνοντας ταυτόχρονα την ίδια τη ζωή. Παλαιότερα, επικρατούσε ο πιο δυνατός εξολοθρεύοντας τον πιο αδύναμο. Σήμερα, αυτός που διαχειρίζεται τις πληροφορίες είναι αυτός που επιβιώνει.
Δημοσίευση σχολίου